Eğer uzun zamandır blog kullanıcısıysanız birazdan yazacaklarımı çok daha iyi anlayacaksınız...
Eskiden pozitif/negatif yönde değiştiğimizi geriye-geçmişe doğru içsel bir yolculuk yaparak anlardık. "Şimdiki aklım olsaydı...", "Keşke..." ile başlayan cümleler bu duruma ispat niteliği taşıyor... Bu cümleler pişmanlık ve kederden çok, mutluluk ve gelişimin habercisi olmalı.
Uzun süreli blog yazarlarının daha iyi anlayacağını söylediğim konuya gelirsek; blog arşivi de bu içsel yolculuğun sanal bir versiyonu. Tek ve en iç gıcıklayıcı farkı ise geçmişi değiştirebiliyor olmak. "Keşke X konu hakkında şöyle yazmasaymışım/çizmeseymişim" dediğiniz anda bir bakıvermişsiniz keşkeleriniz düzelmiş.
Arşivde dizili sanal geçmişine bakan ben bunu çokça yaşıyor olmaktan bedbaht değil, mesut oluyorum. geçmiş esulak'ta tasvip etmediklerime müdahale etmektense; olumlu veya olumsuz şekilde farkındalığımı arttırarak beni bu gelişime sürükleyen olay ve kişilere minnettar kalıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorumlarınız önemlidir.